با توجه به قرارگرفتن در ۳ ماه پایانی سال ۲ سوال مهم از مجلسی‌ها درباره طرح افزایش جمعیت وجود دارد که امیدواریم جواب قانع‌کننده‌ای برای آن وجود داشته باشد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، بارها و بارها صاحب‌نظران در زمینه وضعیت بحرانی جمعیت کشور سخن به میان آورده‌اند، وضعیتی که اگر خوب تبیین شود به قول رهبر معظم انقلاب، تن و بدن همه مسئولان و مردم می‌لرزد اما ظاهراً این لرزش بر اندام مسئولان اجرایی و تصمیم‌گیر وارد نشده است و معلوم نیست چه زمانی باید به طور جدی این طرح در بین مسئولان به زمینِ اجرا وارد شود.
 
پس از گذشت 3 سال از فرمایش رهبر معظم انقلاب می‌بینیم که هنوز در میدان تصمیم و عمل کار جدی صورت نگرفته است؛ البته نمی‌توان از برخی اقدامات کوچک ولی اثرگذار مانند رایگان‌شدن زایمان طبیعی گذشت اما شاید مشکل اصلی صورت‌ نگرفتن کار منسجم و جدی در زمینه این بحران وحشتناک این است که هنوز صاحب‌نظران و تأثیرگذاران به یک وحدت فکری که باید در زمینه افزایش جمعیت کاری کرد، نرسیده‌اند یا شاید هم هنوز به اهمیت آن پی نبرده‌اند که اگر اینگونه باشد زبان آیندگان کشور به طعن و نفرین برای این افراد بلند خواهد شد اما آن زمان، دیگر نوش‌دارویی بعد از مرگ جمعیت جوان کشور خواهد بود.
 
از استدلال‌های بسیار متقن درباره نیاز به افزایش جمعیت عبور می‌کنیم، از طرح امریکا برای کاهش جمعیت ایران که برخی آن را توهم می‌دانند اما در گزارش 2015 و 2025 سازمان CIA که در اوائل سال 2009 و اواخر سال 2008 منتشر شد یا گزارش دو ماه گذشته DCDC (مرکز تبیین دکترین و نظریه‌های توسعه در ارتش انگلیس) می‌توان مستندات آن را دید در حالی که جمعیت خودشان را به افزایش فرزندآوری تشویق می‌کنند، از بلایی که بر سر چینی‌ها در زمینه کاهش جمعیت‌شان بر اثر بی‌تدبیری مسئولانشان آمد که در حال حاضر مجبورند یک نسل چند میلیونی را فدا کنند، از آمارهای هشداردهنده ازدواج و طلاق کشور، از سرعت سالمندشدن ایران در طی 20 سال آینده که همه کارشناسان روی آن اتفاق نظر دارند که شاید جمعیت غالب ایران در 1414، را سالمندان،‌ یعنی همان میانسالان امروز تشکیل خواهند داد و با روند فرزندآوری موجود جایگزین مناسبی برای جمعیت جوان امروز نخواهیم داشت و هزاران دلیل منطقی دیگر؛ اما ظاهراً گوش تصمیم‌گیران بدهکار این حرف‌ها نیست.
 
در میدان نظر و ایده همه می‌گویند که باید برای افزایش جمعیت کاری کرد اما در میدان عمل که وارد می‌شوند، گویی ماجرا پشت‌گوش ‌افتاده و سطحی است، آن‌قدر راحت عمل می‌کنند که نمی‌توان صداقتی در بین ایده و عمل دید؛ نمونه این موضوع را می‌توان در طرح افزایش جمعیت و تعالی خانواده دید، طرحی 55 ماده‌ای که قرار است ناجی وضعیت بحرانی جمعیت کشور باشد، طرحی که در 28 خرداد سال پیش مطرح ولی در ادامه با کش و قوس‌های فراوان مواجه شد.
 
نکته جالب این است که در مقدمه این طرح ذکر شده است «در صورت تداوم روند فعلی باروری در کشور،‌ رشد جمعیت ایران در سال‌های 1415 تا 1420 به صفر می‌رسد، حتی منفی می‌شود» و این یعنی اوج فاجعه، فاجعه‌ای که برای کشورهای پیر اروپایی و امریکایی صورت گرفته است و آن‌قدر دست‌ و پا زدند تا بتوانند از آن نجات یابند ولی هنوز هم موفق نشده‌اند.
 
طرح افزایش جمعیت و تعالی خانواده که در آن وظایف همه دستگاه‌های کشور در زمینه افزایش جمعیت دیده شده است،‌ یک سال و نیم است که مهمان بهارستانی‌هاست ولی هنوز پا به صحن علنی و تصمیم‌گیری نهایی نگذاشته است، یکی از سوالات از نمایندگان مردم این است که چطور هنوز بعد از 18 ماه از این طرح، برخی می‌گویند کارشناسی‌‌شده نیست، اگر این گفته صحت دارد باید بگویند در این 18 ماه چرا کاری نکرده‌اند؟
 
نکته بسیار مهم اینجاست که چندی پیش احمد سالک، رئیس کمیسیون فرهنگی مجلس از هزینه 7 هزار میلیارد تومانی این طرح خبر داد و اعلام کرد که این طرح امسال به تصمیم‌گیری نهایی در صحن علنی مجلس می‌رسد اما دو سوال بسیار مهم مطرح است؛ اول اینکه مجلس در حال حاضر موضوع مقررات مالی دولت را بررسی می‌کند و بعد از برررسی مقررات مالی دولت، نوبت به بررسی بودجه سال 94 است لذا به گفته محمدحسین قربانی، سخنگوی کمیسیون بهداشت، با این تفاصیل حداقل تا بهمن‌، طرح افزایش جمعیت و تعالی خانواده در دستور کار مجلس قرار نخواهد گرفت، حال سوال اینجاست که آیا واقعاً فرصتی برای مطرح‌شدن این طرح در مجلس، طی سال جاری با توجه به وضعیت کسری بودجه سال 93 خواهد بود یا خیر؟
 
سوال دوم اینجاست که با توجه برآورد هزینه بین 7 تا 12 هزار میلیاردی طرح تعالی خانواده و افزایش جمعیت از یک طرف و مطرح‌نشدن این موضوع در لایحه بودجه سال 94 توسط دولت از طرف دیگر و با توجه به اینکه هر طرحی که از طرف مجلس مطرح شود و بار مالی داشته باشد، شورای نگهبان آن را قبول نخواهد کرد، فقط یک راه برای اجرای طرح افزایش جمعیت در سال آینده باقی می‌ماند و آن هم پیشنهاد نمایندگان برای الحاق به بودجه سال آینده در جریان بررسی بودجه 94 است، آیا نمایندگان تضمین می‌دهند که پیشنهاد را مطرح کنند و رأی هم بیاورد، یا این‌که در نهایت این طرح هم به سال آینده می‌رسد.
 
این دو سوال پیش روی نمایندگان مجلس است و آزمونی که امید است نمایندگان مردم از آن سربلند بیرون بیایند و روسفید آیندگان شوند.
یادداشت از مسعود ملکی