نوشته زیر برگرفته از کتاب «نسیم مهر» (متن پیاده شده برنامه پرسش و پاسخ رادیویی استاد حسین دهنوی) می باشد.
پاسخ:
کودکی که سن عقلیاش (MENTAL AGE) از سن تقویمیاش کمتر است، تفاوت چندانی با کودکان متوسط ندارد. او نیز به بازی (خاک بازی، بالا رفتن از درخت، خانه سازی، اسباب بازی و...) علاقه دارد، با این تفاوت که علاقهاش به کودکان کوچکتر و اسباب بازیهای متناسب با سنین پایینتر است؛ بنابراین در این گونه امور، با فرزند عقب ماندهی خود، برخورد طبیعی داشته و در اموری چون آموزش غذا خوردن، توالت رفتن، نظم و انضباط و... بیشتر از سن عقلیاش از او انتظار نداشته باشید.
اموری که باید در این زمینه از آنها بپرهیزید:
1. احساس گناه نکنید و خود را مقصر ندانید. احساس گناه شما سبب میشود بیش از حد معمول به او توجه کنید و این توجه فراوان، مشکلاتی را همچون حسادت فرزندان دیگر و حتی همسر در پی خواهد داشت.
2. از داشتن چنین فرزندی شرمسار نباشید. والدینی که از داشتن چنین فرزندی خجالت میکشند، به او عشق نمیورزند. هر قدر بیشتر به او عشق بورزید و محبت کنید، دلپذیر و دوست داشتنیتر میشود.
3. از بهبود او قطع امید نکنید که در این صورت، برای تحصیل مناسب او، خرید اسباببازی، پیدا کردن همبازی و... گامی بر نخواهید داشت و در نتیجه، استعدادهایش شکوفا نخواهد شد.
4. سعی نکنید کند ذهنی او را نادیده بگیرید. برخی والدین میکوشند هوشمندی فرزند کند ذهن خود را به دیگران اثبات کنند؛ بدین سبب برای آموزش آداب و معاشرت، توالت رفتن، غذا خوردن و... و پیشرفت او، آزارش میدهند و همین امر باعث میشود در مقابل والدین مقاومت کند و اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
منبع:
نسیم مهر جلد 1، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی