پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
بَيْتٌ لا صِبْيانَ فيهِ لا بَرَكَةَ فيهِ؛(۱)
خانه‏اى كه كودك در آن نباشد ، بركت ندارد.

كنز العمّال ، ح ۴۴۴۲۵.




پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اِنَّ الْوَلَدَ الصّالِحَ رَيْحانَةٌ مِنْ رَياحينِ الْجَنَّةِ؛(۱)
فرزند شايسته ، گُلى از گل‏هاى بهشت است .

كافى ، ج ۶، ص ۳، ح ۱۰.

امام باقر عليه‏السلام :
اِذا اَرَدْتَ الْوَلَدَ فَقُلْ عِنْدَ الْجِماعِ : اَللّهُمَّ ارْزُقْنى وَلَدا وَ اجْعَلَهُ تَقيّا لَيسَ فى خَلْقِهِ زِيادَةٌ وَ لا نُقْصانٌ وَ اجْعَلْ عاقِبَتَهُ اِلى خَيْرٍ؛(۱)
هرگاه فرزند خواستى ، هنگام آميزش بگو : بار الها! به من فرزندى عطا كن و او را با تقوا قرار ده و در آفرينش او، كم و زيادى نباشد و او را عاقبت به خير گردان .

كافى، ج ۶ ، ص ۱۰، ح ۱۲.


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اَدِّبُوا اَوْلادَكُمْ فى بُطونِ اُمَّهاتِهِمْ. قيلَ: وَكَيْفَ ذلِكَ يا رَسُولَ اللّه‏ِ؟ فَقالَ: بِاِطْعامِهِمُ الْحَلالَ؛(۱)
فرزندانتان را در رحم مادرانشان تربيت كنيد. سئوال شد: اين چطور ممكن است، اى رسول خدا؟ فرمودند: با خوراندن غذاى حلال (به مادرانشان).

جُنگ مهدوى، ص .۱۳۲


امام صادق عليه‏السلام :
الْمَرأَةُ تَحيضُ، يَحْرُمُ عَلى زَوْجِها اَن يَأتِيَها لِقَولِ اللّه‏ِ تَعالى «و لا تَقرَبوهُنَّ حَتّى يَطهُرْنَ)؛(۱)
زنى كه در عادت ماهيانه (حيض) است بر شوهرش آميزش با او حرام است به دليل اين گفته خداوند متعال: «به زنان حائض نزديك نشويد تا زمانى كه پاك گردند».

وسائل الشيعه ، ج ۲، ص ۳۲۲، ح ۹.


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اَلْبَناتُ هُنَّ الْمُشْفِقاتُ الْمُجَهِّزاتُ الْمُبارَكاتُ، مَنْ كانَتْ لَهُ ابْنَةٌ واحِدَةٌ جَعَلَهَا اللّه‏ُ لَهُ سِتْرا مِنَ النّارِ، و مَنْ كانَتْ عِنْدَهُ ابْنَتانِ اُدْخِلَ الْجَنَّةَ بِهِما، وَ مَنْ كانَتْ عِنْدَهُ ثَلاثُ بَناتٍ أوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الاَْخَواتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهادُ وَ الصَّدَقَةُ ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
دختران ، دلسوز ، مددكار و بابركت‏اند . هر كس يك دختر داشته باشد ، خداوند ، او را پوششى از دوزخ قرار مى‏دهد و هر كس دو دختر داشته باشد ، به خاطر آن وارد بهشت مى‏شود و هر كس سه دختر يا مانند آن خواهر داشته باشد ، جهاد و صدقه از او برداشته مى‏شود .

كنز العمّال ، ح ۴۵۳۹۹ .



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اِذا اَتى اَحَدُكُم اَهْلَهُ فَلْيَسْتَتِرْ، فَاِنَّهُ اِذا لَمْ يَسْتَتِرْ استَحْيَتِ الْمَلائِكَةُ وَ خَرَجَتْ، وَ حَضَرَتِ الشَّياطينُ؛(۱)
هرگاه كسى از شما خواست با همسرش آميزش كند ، بايد خود را بپوشانَد ، چرا كه اگر نپوشاند ، فرشتگان حيا مى‏كنند و خارج مى‏شوند و شيطان حاضر مى‏شود .

كنز العمّال ، ح ۴۴۸۳۵.

امام رضا عليه‏السلام :
لا تَقْرَبِ النِّساءَ في اَوَّلِ اللَّيْلِ لا شِتاءً وَ لا صَيْفا وَ ذلِكَ اَنَّ الْمَعِدَةَ وَ الْعُروقَ تَـكونُ مُمْتَلِئَةً وَ هُوَ غَيْرُ مَحْمودٍ ، يُتَخَوَّفُ مِنْهُ الْقولَنْجُ وَ الفالِجُ ، وَ الْلَّقْوَةُ وَ النِّقرِسُ ، وَ الْحَصاةُ وَ التَّقْطيرُ ، وَ الْفَتْقُ وَ ضَعْفُ الْبَصَرِ وَ الدِّماغِ. فَاِذا اُريدَ ذلِكَ فَلْيَكُنْ فى آخِرِ اللَّيْلِ؛ فَاِنَّهُ اَصَحُّ لِلْبَدَنِ ، وَ اَرْجى لِلْوَلَدِ ، وَ اَذْكى لِلْعَقْلِ فِى الْوَلَدِ الَّذى يُقْضى بَيْنَهُما؛(۱)
امام رضا عليه‏السلام :
آغاز شب ، چه در زمستان و چه در تابستان ، با زنان آميزش مكن ، اين بدان جهت است كه معده و رگ‏ها پُرند و اين وضعيت مناسبى [براى آميزش] نيست و بيم قولنج و فلج و لقوه چانه و نِقرس و سنگ [كليه [و تقطير (چكايش) بول وفتق و ضعف در بينايى و ذهن مى‏رود . پس اگر قصد آميزش دارد ، بايد در پايان شب انجام دهد، كه براى بدن ، صحت‏افزاتر و براى فرزنددار شدن اميدبخش‏تر و براى باهوش شدن فرزندى كه در اين ميان پديد مى‏آيد ، بهتر است .
طب الامام الرضا عليه‏السلام ، ص ۶۴.






امام على عليه‏السلام :
لا أدَبَ مَعَ غَضَبٍ؛(۱)
با خشم، تربيت [ممكن [نيست .

غرر الحكم ، ح ۱۰۵۲۹.


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
وَالَّذى نَفْسى بِيَدِهِ لَوْ اَنَّ رَجُلاً غَشِىَ امْرَاَتَهُ وَ فِى الْبَيْتِ صَبىٌّ مُسْتَيْقِظٌ يَراهُما وَيَسْمَعُ كَلامَهُما وَنَفَسَهُما ما اَفْلَحَ اَبَدا ؛ اِذا كانَ غُلاما كانَ زانيا اَوْ جاريَةً كانَتْ زانيَةً؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
سوگند به كسى كه جانم به دست اوست ، اگر كسى با همسرش درآميزد و در اتاق ، كودكى بيدار باشد كه آنان را ببيند و سخن گفتن و صداى نَفَس آنان را بشنود ، هرگز رستگار نمى‏شود . اگر پسر باشد ، مردى زناكار و اگر دختر باشد ، زنى زناكار مى‏گردد .

كافى، ج ۵، ص ۵۰۰، ح ۲.





امام صادق عليه‏السلام :
مَنْ اَكَلَ سَفَرجَلَةً عَلَى الرِّيقِ طابَ ماؤُهُ وَ حَسُنَ وَلَدُهُ ؛(۱)
هر كس ناشتا يك بِهْ بخورد ، نطفه‏اش پاكيزه مى‏شود و فرزندش نيكو مى‏گردد .

كافى ، ج ۶، ص ۳۵۷، ح ۳ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
ما مِن اِمْرَاَةٍ حامِلَةٍ اَكَلَتِ الْبِطِّيخَ اِلاّ يَكونُ مَولودُها حَسَنَ الْوَجْهِ وَ الْخُلُقِ ؛(۱)
هيچ زن باردارى نيست كه خربزه بخورد ، مگر اين كه فرزندش زيبا و خوش اخلاق مى‏گردد .
طب النبي صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ، ص ۱۰.




پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اَطْعِمُوا الْمَرأَةَ فى شَهْرِها الَّذى تَلِدُ فيهِ التَّمْرَ فَاِنَّ وَلَدَها يَكونُ حَليما نَقيّا ؛(۱)
به زن، در ماهى كه زايمان كرده ، خرما بدهيد ، چرا كه فرزند او بردبار و پاك مى‏شود .

مكارم الأخلاق ، ص ۱۶۹ .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
مَنْ وُ لِدَ لَهُ مَولودٌ فَلْيُؤَذِّنْ فى اُذُنِهِ الْيُمْنى بِاَذانِ الصَّلاةِ وَلْيُقِمْ فِى الْيُسْرى فَاِنَّها عِصْمَةٌ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجيمِ ؛(۱)
به هر كس فرزندى داده شود ، بايد در گوش راست او اذان نماز و در گوش چپ او اقامه بگويد ؛ چرا كه مايه ايمنى از شيطانِ رانده شده است .

كافى ، ج ۶، ص ۲۴، ح ۶.



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
لَيْسَ لِلصَّبىِّ لَبَنٌ خَيْرٌ مِنْ لَبَنِ اُمِّهِ ؛(۱)
براى كودك ، هيچ شيرى بهتر از شير مادرش نيست .

عيون اخبار الرضا ، ج ۱، ص ۳۸، ح ۶۹ .



امام صادق عليه‏السلام :
اَلرَّضاعُ واحِدٌ وَ عِشْرونَ شَهْرا، فَما نَقَصَ فَهُوَ جَورٌ عَلَى الصَّبىِّ ؛(۱)
شيرخوارى ، ۲۱ ماه است . پس هر چه كم شود ، ظلم بر كودك است .

كافى ، ج ۶، ص ۴۰، ح ۳ .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اِذا حَمَلَتِ الْمَرأَةُ كانَتْ بِمَنْزِلَةِ الصّائِمِ القائِمِ المُجاهِدِ بِنَفْسِهِ وَ مالِهِ فى سَبيلِ اللّه‏ِ ، فَاِذا وَضَعَتْ كانَ لَها مِنَ الأَجرِ ما لا تَدرى ما هُوَ لِعِظَمِهِ، فَاِذا اَرْضَعَتْ كانَ لَها بِكُلِّ مَصَّةٍ كَعِدْلِ عِتْقِ مُحَرَّرٍ مِنْ وُلْدِ اِسماعيلَ ، فَاِذا فَرَغَتْ مِنْ رَضاعِهِ ضَرَبَ مَلَكٌ عَلى جَنْبِها وَ قالَ : اِستَأنِفِى الْعَمَلَ، فَقَدْ غُفِرَ لَكِ ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
هنگامى كه زن باردار مى‏شود ، همانند روزه‏دارِ شب‏زنده‏دار و مجاهدى است كه با جان و مالش در راه خدا جهاد مى‏كند و هنگامى كه فارق شود ، پاداشى دارد كه نمى‏دانى عظمت آن چه‏قدر است و هنگامى كه شير بدهد ، در هر بار مكيدن ، پاداش آزاد كردن يكى از فرزندان اسماعيل عليه‏السلام براى اوست و آن‏گاه كه شيردادن تمام شود ، فرشته‏اى بر پهلوى او مى‏زند و مى‏گويد : «عمل را از نو آغاز كن كه بى‏ترديد ، آمرزيده شدى» .
امالى صدوق ، ص ۴۹۶، ح ۶۷۸ .



امام صادق عليه‏السلام :
اَ لْبَنونَ نَعيمٌ وَ الْبَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‏ُ يَسْألُ عَنِ النَّعيمِ ، وَ يُثيبُ عَلَى الحَسَناتِ ؛(۱)
پسران، نعمت‏اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمت‏ها سؤال مى‏كند و به خوبى‏ها پاداش مى‏دهد .

كافى ، ج ۶، ص ۷، ح ۱۲ .

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
طَهِّروا اَولادَكُمْ يَوْمَ السّابِـعِ فَاِنَّهُ اَطْيَبُ وَ اَطْهَرُ و اَسْرَعُ لِنَباتِ اللَّحْمِ، وَ اِنَّ الأَْرْضَ تَنْجُسُ مِنْ بَولِ الاَْغْلَفِ اَرْبَعينَ صَباحا ؛(۱)
روز هفتم [تولّد] ، فرزندتان را [با ختنه] پاك كنيد ، چرا كه مايه تميزى و پاكيزگى بيشتر و رويِش شتابنده‏ترِ گوشت است و زمين ، چهل روز از بول شخص ختنه نشده ، آلوده مى‏ماند .

كافى ، ج۶، ص۳۵، ح۲.


امام على عليه‏السلام :
تَخَيـَّروا لِلرَّضاعِ كَما تَتَخَيَّرونَ لِلنِّـكاحِ، فَاِنَّ الرَّضاعَ يُغَيِّرُ الطِّباعَ ؛(۱)
براى شيردادن ، [دايه‏هاى شايسته [انتخاب كنيد، همان‏گونه كه براى ازدواج انتخاب مى‏كنيد ، چرا كه شير ، طبيعت‏ها را تغيير مى‏دهد .

قرب الاسناد ، ص ۹۳، ح ۳۱۲.


عمرو بن شعيب عن أبيه عن جدّه:
اِنَّ النَّبىَّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اَمَرَ بِتَسمَيةِ الْمَولودِ يَوْمَ سابِعِهِ وَ وَضْعِ الاَْذى عَنهُ وَ العَقِّ ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله به نام‏گذارى كودك در روز هفتمِ تولّد و كوتاه كردن موى او و عقيقه كردن ، فرمان داد .

سنن الترمذى ، ج ۵، ص ۱۳۲، ح ۲۸۳۲.



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
مَنْ كانَ عِنْدَهُ صَبِىٌّ فَلْيَتَصابَ لَهُ ؛(۱)
هر كس با كودك سروكار دارد ، با او كودكانه رفتار كند .

من لا يحضره الفقيه ، ج ۳، ص ۴۸۳، ح ۴۷۰۷.



امام على عليه‏السلام :
وَ حَقُّ الوَلَدِ عَلَى الوالِدِ أنْ يُحَسِّنَ اِسمَهُ وَ يُحَسِّنَ اَدَبَهُ، و يُعَلِّمَهُ القُرآنَ ؛(۱)
حقّ فرزند بر پدر ، آن است كه نام خوب بر او بگذارد و او را خوب تربيت كند و قرآن به او بياموزد .

نهج البلاغة ، حكمت ۳۹۹.



امام صادق عليه‏السلام :
اِنَّ اللّه‏َ لَيَرْحَمُ الْعَبْدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ ؛(۱)
بدون ترديد ، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش ، رحم مى‏كند .

كافى ، ج ۶، ص ۵۰، ح ۵.



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
حَقُّ الْوَلَدِ عَلى والِدِهِ... اَنْ يَسْتَفْرِهَ اُمَّهُ ؛(۱)
حق فرزند بر پدر اين است كه مادر او را گرامى بدارد.

كافى ، ج ۶، ص ۴۸، ح ۶.



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
مَنْ بَكى صَبىٌّ لَهُ فَاَرْضاهُ حَتّى يُسَكِّنَهُ ، اَعْطاهُ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْجَنَّةِ حَتّى يَرْضى ؛(۱)
هر كس كودك گريان خود را راضى كند تا آرام شود ، خداوند از بهشت آن‏قدر به او مى‏دهد تا راضى شود .

الفردوس ، ج ۳، ص ۵۴۹، ح ۵۷۱۵ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
كانَ النَّبىُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤُوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هر روز صبح بر سر فرزندان و نوه‏هايشان دست [نوازش] مى‏كشيدند.

بحارالأنوار، ج ۱۰۴، ص ۹۹، ح ۷۵.


امام كاظم عليه‏السلام :
قالَ بَعْضُهُم : شَكْوَتُ اِلى ابِى الْحَسَنِ موسى عليه‏السلام ابنا لى ، فَقالَ : لا تَضْرِبْهُ، وَاهْجُرْهُ وَ لا تُطِلْ ؛(۱)
كسى گفت : از فرزندم به امام كاظم عليه‏السلام شكايت كردم . ايشان فرمودند : «او را نزن بلكه با او قهر كن ولى نه به مدّت طولانى .

عدّة الداعى ، ص ۷۹.



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اَ لْوَلَدُ سَيِّدٌ سَبْعَ سِنينَ، وَ عَبْدٌ سَبْعَ سِنينَ، وَ وَزيرٌ سَبْعَ سِنينَ؛(۱)
فرزند هفت سال سروَر، هفت فرمانبردار، و هفت سال وزير است .

مكارم الاخلاق، ص ۲۲۲ .



امام على عليه‏السلام :
مَنْ سَاَلَ فى صِغَرِهِ اَجابَ فى كِبَرِهِ ؛(۱)
هر كس در خردسالى سئوال كند، در بزرگ‏سالى‏اش پاسخ مى‏دهد .

غرر الحكم ، ح ۸۲۷۳.

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اَحِبُّوا الصِّبْيانَ وَ ارْحَمُوهُمْ ، وَ اِذا وَ عَدتُموهُمْ شَيْئا فَفُوا لَهُمْ ، فَاِنَّهُمْ لا يَدْرونَ اِلاّ اَ نَّـكُمْ تَرْزُقونَهُمْ ؛(۱)
كودكان را دوست بداريد و با آنان مهربان باشيد و هرگاه به آنان وعده داديد ، به آن وفا كنيد ، زيرا آنان ، روزى دهنده خود را كسى غير از شما نمى‏دانند .

كافى ، ج ۶، ص ۴۹، ح ۳.


امام كاظم عليه‏السلام :
تُسْتَحَبُّ عَرامَةُ الصَّبىِّ فى صِغَرِهِ لِيَكونَ حَليما فى كِـبَرِهِ، ما يَنْبَغى اَنْ يَكونَ اِلاّ هكَذا ؛(۱)
خوب است بچّه در كودكى بازى‏گوش باشد تا در بزرگ‏سالى بردبار گردد و شايسته نيست كه جز اين باشد .

كافى ، ج ۶، ص ۵۱، ح ۲ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اُحِبُّ الصِّبْيانَ لِخَمْسٍ : اَلاَْوَّلُ : اَنـَّهُمْ هُمُ الْبَكّاؤونَ ، وَالثّانى : يَتَمَرَّغونَ بِالتُّرابِ وَ الثّالِثُ : يَخْتَصِمونَ مِنْ غَيْرِ حِقْدٍ وَ الرّابِـعُ : لا يَدَّخِرونَ لِغَدٍ شَيئا وَ الْخامِسُ : يُعَمِّرونَ ثُمَّ يُخَرِّبونَ ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
كودكان را به خاطر پنج چيز دوست مى‏دارم : اول آن‏كه بسيار مى‏گِريند ، دوم آن‏كه با خاك بازى مى‏كنند، سوم آن‏كه دعوا كردن آنان همراه با كينه نيست؛ چهارم آن‏كه چيزى براى فردا ذخيره نمى‏كنند، پنجم آن‏كه مى‏سازند و سپس، خراب مى‏كنند (دل‏بستگى ندارند) .

مواعظ العدديّه ، ص ۲۵۹.






پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اِنَّ التُّرابَ رَبيعُ الصِّبْيانِ ؛(۱)
خاك، بهارِ (تفريحگاهِ) كودكان است .

معجم الكبير ، ج ۶، ص ۱۴۰، ح ۵۷۷۵.

امام باقر عليه‏السلام :
اِنّا نَاْمُرُ صِبْيانَنا بِالصَّلاةِ اِذا كانوا بَنى خَمْسِ سِنينَ ، فَمُروا صِبْيانَـكُمْ بِالصَّلاةِ اِذا كانوا بَنى سَبْعِ سِنينَ، وَ نَحْـنُ نَأمُرُ صِبْيانَنـا بِالصَّـوْمِ اِذا كانوا بَنى سَبْعِ سِنينَ بِما اَطاقوا مِن صيامِ الْيَومِ اِن كانَ اِلى نِصْفِ النَّهارِ اَوْ اَكْثَرَ مِنْ ذلِكَ اَوْ اَقَلَّ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَطَشُ وَ الْغَرَثُ اَفْطَروا، حَتّى يَتَعَوَّدُوا الصَّومَ وَ يُطيقوهُ، فَمُروا صِبيانَـكُم اِذا كانوا بَنى تِسْعِ سِنينَ بِالصَّومِ مَا اسْتَطاعوا مِن صيامِ الْيَوْمِ، فَاِذا غَلَبَهُمُ الْعَـطَشُ اَفْطَروا ؛(۱)

امام باقر عليه‏السلام :
ما كودكان خود را وقتى پنج ساله‏اند ، به نماز امر مى‏كنيم ؛ ولى شما كودكانتان را وقتى هفت ساله شدند ، به نماز امر كنيد . ما كودكان خود را وقتى هفت ساله‏اند ، به روزه وامى‏داريم ، به اندازه‏اى كه توان دارند ، چه نصف روز باشد يا بيشتر يا كمتر . وقتى تشنگى و گرسنگى بر آنان چيره شد ، افطار مى‏كنند تا اين‏كه به روزه ، عادت كنند و توان آن را بيابند ، ولى شما كودكانتان را وقتى نُه ساله شدند ، به اندازه‏اى كه توان دارند ، به روزه وا داريد و وقتى تشنگى بر آنان چيره شد ، افطار كنند .
كافى ، ج ۳، ص ۴۰۹، ح ۱.




امام صادق عليه‏السلام :
اِذا بَلَغَتِ الجاريَةُ سِتَّ سِنينَ فَلا تُقَبِّلها وَالْغُلامُ لا يُقَـبِّلُ الْمَرْاَ ةَ اِذا جاوَزَ سَبْعَ سِنينَ ؛(۱)
چون دختر [نامحرم] شش ساله شد ، او را مبوس و پسر نيز چون از هفت سالگى گذشت ، زن [نامحرم] را نبوسد .

مكارم الأخلاق ، ج ۱، ص ۴۷۹، ح ۱۶۵۹ .


پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
مَنْ قَـبَّلَ وَلَدَهُ كَـتَبَ اللّه‏ُ عَزَّوَجَلَّ لَهُ حَسَنَةً وَمَنْ فَرَّحَهُ فَرَّحَهُ اللّه‏ُ يَوْمَ الْقيامَةِ، وَمَنْ عَلَّمُهُ الْقُرآنَ دُعىَ بِالاَْبـَوَيْنِ فَيُكْسَيانِ حُلَّتَيْنِ يُضى‏ءُ مِنْ نورِهِما وُجوهُ اَهْلِ الْجَنَّةِ ؛(۱)

پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
هر كس فرزندش را ببوسد ، خداوند عزّوجلّ براى او ثواب مى‏نويسد و هر كسى كه او را شاد كند ، خداوند روز قيامت او را شاد خواهد كرد و هر كس قرآن به او بياموزد ، پدر و مادرش دعوت مى‏شوند و دو لباس بر آنان پوشيده مى‏شود كه از نور آنها ، چهره‏هاى بهشتيان نورانى مى‏گردد .

كافى ، ج ۶، ص ۴۹، ح ۱.


امام على عليه‏السلام :
اِنَّ النَّبىَّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله اَبْصَرَ رَجُلاً لَهُ وَلَدانِ فَقَـبَّلَ اَحَدَهُما وَتَرَكَ الآْخَرَ . فَقالَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : فَهَلاّ واسَيْتَ بَيْنَهُما ؛(۱)
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كسى را ديدند كه دو فرزند داشت . يكى را بوسيد و ديگرى را رها كرد . پيامبر خدا به او فرمودند : چرا ميان آنان يكسان عمل نكردى؟ .

جعفريّات ، ص ۵۵ .



امام على عليه‏السلام :
اَلاِْفْراطُ فِى الْمَلامَةِ يَشُبُّ نيرانَ اللَّجاجِ ؛(۱)
زياده‏روى در سرزنش كردن ، آتش لجاجت را شعله‏ور مى‏سازد .

تحف العقول ، ص ۸۴ .



پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله :
اِذا بَلَغَ اَوْلادُكُمْ سَبْعَ سِنينَ فَفَرِّقوا بَيْنَ فُرُشِهِمْ؛(۱)
هرگاه كودكانتان به هفت‏سالگى رسيدند، رخت‏خواب‏هايشان را جدا كنيد.

مستدرك على الصحيحين ، ج ۱، ص ۳۱۷، ح ۷۲۱ .