آیا ارتباط کودک 4/5 ساله با همسالان لازم است و اگر همسالان مطلوب در دسترس نباشد چه باید کرد؟
بله این ارتباط لازم است و سبب رشد عاطفی، روحیه اجتماعی و کسب « خود انگاره» (خود انگاره برداشتی است که انسان ازخود دارد و درصد بالایی از این خود انگاره را از دیگران می گیرد) کودک می شود.
در صورت نبودن همسالان یا عدم صلاحیت آنان ارتباط فامیلی با نزدیکان همتا، ایفای نقش همسالان به وسیله پدر و مادر، بازی کودک با اسباب بازی ها (عروسک ها، خرس های پشمالو و . . .) در نقش همسالان و ذکر قصه هایی با محتوای روابط همسالان می تواند تا حدودی جای رابطه با همسالان را پر کند.
در حالت ضرورت ارتباط کودک با همسالان نامطلوب (عدم امکانات یا وابستگی فرزند به آنان) برای این مساله حساسیت فراوانی نشان ندهید؛ زیرا با حساسیت شما وابستگی اش بیشتر خواهد شد:
الانسان حریص علی ما منع (تفسیر شریف لاهیجی، ج 1، ص 292)
انسان بر آنچه منع می شود حریص تر است.
می توانید برای تاثیر پذیری کمتر فرزند خود زمان ارتباط آنان را کمتر کنید یا منزل خود را محل تجمع کودکان قرار دهید تا بتوانید بر رفتار آنان به طور مستقیم نظارت داشته باشید ودر صورت لزوم (برای مثال، سخن زشتی از همسالان) با برخورد سنجیده دخالت کنید.
برای کاهش تاثیر منفی همسالان باید فضایی سالم را در خانه فراهم سازید؛ به این گونه که رابطه عاطفی خود را با کودک قوی تر کنید، اعتماد به نفس او را افزایش دهید و ارزش ها و ضد ارزش ها را برایش تبیین کنید.
مطلوب، ایجاد پشتوانه فرهنگی و تقویت روحیه دینی است تا فرزند شما در محیط های خارج از خانه (مهد کودک، آمادگی، مدرسه، و ...) سالم بماند و تحت تاثیر بد آموزی های دیگران قرار نگیرد.
منبع: نسیم مهر، حسین دهنوی، جلد 1
