حجت الاسلام سید مهدی واعظ موسوی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، به تبیین علل افزایش میانگین سن ازدواج جوانان و پیامد های آن در جامعه پرداخت و گفت: مسأله افزایش سن ازدواج علل مختلفی دارد که یکی از آن ها توسعه دانشگاه ها و تب دانشگاه رفتن در کشور ما است و این در حالی است که در برخی کشور های پیشرفته صنعتی، تنها 16 درصد دانش آموزان وارد دانشگاه می شوند.

 

وی افزود: وقتی همه جوانان به دانشگاه راه یابند، آماده ازدواج نمی شوند و پس از آن هم فرصت شغلی وجود ندارد و مهارتی یاد ندارند، از همین رو نمی توانند ازدواج کنند؛ کارشناسی می گفت: «تحصیلات باید تا سال سوم راهنمایی اجباری باشد، اما از آن به بعد عده ای به سراغ کار بروند»؛ اما در حال حاضر همه جوانان با هر استعداد و علاقه ای به دانشگاه می روند و کار و مهارت یاد نمی گیرند.

 

فضای پر تنش خانواده، عدم توکل به خدا و اختلاط بین زن و مرد در جامعه؛ از علل افزایش سن ازدواج

 

این کارشناس مسائل خانواده، از روابط ناصحیح بین والدین به عنوان یکی از علل کاهش رغبت جوانان به ازدواج یاد و اظهار کرد: برخی جوانان به دلیل بروز اختلاف بین پدر و مادر خود، از ازدواج می ترسند؛ وقتی جوان ببیند مادر از پدر اطاعت نمی کند، پدر مسؤولیت پذیر نیست و فضای خانواده پر تنش است مشتاق به ازدواج نمی شود.

 

حجت الاسلام واعظ موسوی یادآور شد: علت دیگر در این زمینه این است که پدر و مادرها توکل فرزندان خود به خدا را تقویت نکرده،آن ها را از ازدواج می ترسانند و به آن ها القا می کنند که «نمی توانی زندگی را اداره کنی».

 

وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر اختلاط بین دختر و پسر در محیط کاری و دانشگاهی زیاد شده و این جذابیت زن را برای مردان کم کرده است و چون به راحتی به جنس مقابل خود ارتباط دارند، به ازدواج رغبت ندارند، در حالی که اگر این اختلاط کم شود، جذابیت جنس مقابل تصمیم گیری برای ازدواج را افزایش می دهد.

 

کاهش تعداد فرزندان، سبب افزایش توقعات نسل امروز از همسر آینده شان شده است 

این کارشناس مسائل روان شناختی، در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به مسأله «تحدید نسل» به عنوان یکی از پیامد های افزایش سن ازدواج، گفت: افزایش سن ازدواج جوانان آثاری روی نرخ رشد جمعیت داشته که از نظر سیاسی، اقتصادی، جغرافیایی و جامعه شناختی در جای خود قابل بررسی است و باید صاحب نظران اعلام نظر کنند اما در حوزه بنده باید به آثار تحدید نسل در خانواده، آمار ازدواج و طلاق و فرآیند های تربیتی اشاره کرد که بسیار مفصل است.

 

حجت الاسلام واعظ موسوی افزود: هرچیزی که کاهش پیدا کند، گران بها به چشم می آید؛ پدران و مادران نسل سوم، کفایت دو فرزند در چشم شان جلوه کرد و امروز طبق آمار، بیش از 30 درصد جامعه تک فرزندی اند و از همین رو خدمات زیادی به فرزندان دادند و نگذاشتند آن ها رنج کشیده و خود ساخته بار بیایند، در نتیجه بچه های نسل سوم نوعی زیاده خواهی و توقعات بالاتر از حد معمول را از خود، دیگران و همسر آینده شان دارند که این موجب افزایش آمار طلاق شده است.

 

وی ضمن تأکید مجدد بر بالا بودن سطح توقعات فرزندان نسل سوم، خاطرنشان کرد: این در حالی است که نسل دوم، نسل پر فرزندی بودند و از همین رو پدران و مادران فرصت نداشتند خدمات زیادی به آن ها بکنند و ما که از همین نسل بودیم، مجبور بودیم خودمان گلیم خود را از آب کشیده و با رنج و شرایط ناملایم مواجه شویم، به همین جهت می توانستیم با سختی ها دست و پنجه نرم کنیم و انتظارات عمیق نداشتیم، در نتیجه با نا ملایمات همسرمان کنار می آمدیم و به طلاق نمی اندیشیدیم.

 

فراموشی کامل سیاست کنترل جمعیت؛ لازمه حل مشکل طلاق در جامعه  

این کارشناس مسائل خانواده اظهار کرد: نسل سوم نسل تهدید است و در ازدواج، آمادگی پذیرفتن مسؤولیت را ندارد و به دلیل همین مسأله با همسرش درگیر می شود.

 

حجت الاسلام واعظ موسوی تصریح کرد: اگر بخواهیم مشکل طلاق را حل کنیم و به خانواده استحکام ببخشیم باید فرآیند تربیت را ترمیم کنیم و سیاست تحدید نسل و کنترل جمعیت به کلی فراموش شده و تکثیر نسل جای خود را بیابد که در نتیجه آن، خود به خود آثار مترتب بر تغییر مکانیزم دیده می شود.

 

وی تأکید کرد: وقتی تعداد فرزندان زیاد شود، رسیدگی به آن ها زیاد نیست و خودشان هم مهارت حل مسأله را می آموزند و هم با مشکلات و نا ملایمات کنار می آیند از همین رو فرد قدرت سازگاری بیشتری خواهد داشت و با کج خلقی همسرش کنار آمده و خیلی به هم نمی ریزد.

 

استاد حوزه و دانشگاه در پایان به نقش بی بدیل روحانیت در ترویج فرهنگ تکثیر نسل اشاره کرد و گفت: روحانیان مهندسان فرهنگی، جریان ساز و گفتمان ساز هستند و نقش ویژه ای در منابر و سخنرانی های خود دارند. می توانند از تکثیر نسل دفاع کنند که در این صورت در آینده نه چندان  

دور فرهنگ مردم تغییر کرده و نگرش آن ها به این مسأله عوض می شود.