نوشته زیر برگرفته از کتاب «نسیم مهر» (متن پیاده شده برنامه پرسش و پاسخ رادیویی استاد حسین دهنوی) می باشد.

سؤال 1: مادری هستم دارای پسری 7 ساله و می‏‌خواهم بدانم که مقدار پوشش من در برابر فرزندم چقدر باید باشد.

جواب:
بین برخی خانواده‏‌ها تصور نادرستی وجود دارد که چون اعضای خانواده با هم محرم هستند، هیچ گونه محدودیتی از جهت پوشش وجود ندارد و اعضای خانواده می‏‌توانند به تمام بدن همدیگر نگاه کنند.
بین تمام افراد خانواده، فقط زن و شوهر، هیچ گونه محدودیتی در دیدن اعضای بدن هم ندارند و بر بقیه‏‌ی اعضا واجب شرعی است که از نگریستن به مواضع خاص بدن دیگری بپرهیزند.
به جز مواضع خاص بدن که پوشاندن آن‏‌ها از فرزند بر مادر واجب است، توصیه می‏‌شود قسمت‏‌های تحریک کننده‏‌ی بدن نیز پوشانده شود. این مسأله درباره‏‌ی پدر و دختر نیز صادق است.
گاهی پوشش در حد مناسبی است؛ اما نوع آن، بدن‏‌نما یا چسبان و تنگ است که می‏‌تواند آثار سویی بر کودک داشته باشد.
مسأله‏‌ی پوشش نامناسب مادر یا پدر برای پسر یا دختر از 6 سالگی به بعد، اهمیت ویژه‏‌ای می‏‌یابد؛ زیرا ممکن است سبب بلوغ زودرس شود و زمینه‏‌ی انحراف جنسی کودک را در دوران نوجوانی فراهم سازد.
باید توجه داشت که این مسأله با دستور دین مقدس اسلام مبنی بر آراستن زن برای مرد و داشتن پوشش باز برای همدیگر منافاتی ندارد و مخصوص خلوت زن و مرد یا عدم حضور کودک است.

سؤال 2: اگر پسر 5 ساله‏‌ای با آلت تناسلی خود بازی و آن را دستکاری کند، چگونه باید با او برخورد کرد؟

جواب:
پیش از هر چیز، اطمینان یابید که مشکل جسمی (خشکی پوست، خارش، سوزش و...) ندارد. مهم‏‌ترین عامل این رفتار، کنجکاوی و برای آشنایی با اعضای بدن است که حتی از نوپایی وجود دارد و در 3 تا 4 سالگی در قالب دستکاری و در سنین بالاتر در قالب دکتر بازی خود را نشان می‏‌دهد.
این گونه رفتار تا حدود 8 سالگی، بیشتر جنبه‏‌ی شناختی دارد، نه جنسی و اخلاقی، و اگر استمرار یافت، ممکن است به جهت فشارهای روحی باشد و کودک، از این طریق می‏‌خواهد به آرامش برسد.
در صورتی که با چنین پدیده‏‌ای مواجه شدید، با نرمی و آرامی برخورد کنید و بگویید: گویا درباره‏‌ی بدن خود کنجکاو شده‏‌ای! این نشانه‏‌ی مرد بودن تو است. اگر کنجاوی ات ارضا شده، دیگر به بدن خود دست نزن. این نهی بدین جهت است که با این عمل، احساس لذت می‏‌کند و اگر ادامه یابد، ممکن است در آینده که نیروی جنسی‏‌اش بروز می‏‌یابد، به خود ارضایی و انحرافات جنسی دچار شود.
اشتباه بزرگ برخی والدین، نگاه ضد اخلاقی به این مسأله است و با آن به شدت و خشونت برخورد می‏‌کنند که پیامدهای نامطلوبی دارد. برخورد خشن و توبیخ شدید کودک برای این مسأله، سبب تبدیل موضوعی روان شناختی به اخلاقی می‏‌شود و کودک شما را حساس‏‌تر و در نتیجه در این عمل تثبیت می‏‌کند.
با توجه به این که این رفتار، از دید کودک، خلاف اخلاق نیست، برخورد نسنجیده‏‌ی والدین سبب گیجی او می‏‌شود؛ احساس گناه و افسردگی می‏‌کند، و مهم‏‌تر از همه، از این پس، برای پرسش‏‌ها و ابهام‏‌های جنسی خود، سراغ شما نمی‏‌آید و ممکن است به دیگران مراجعه کند و به دلیل ناآگاهی دیگران یا غرض‏‌ورزی آنان، اطلاعات نادرستی در زمینه‏‌ی مسائل جنسی به او منتقل شود و در آینده، مشکلاتی (عدم تن دادن به ازدواج و...) برایش پدید آید.

منبع:
نسیم مهر جلد 1، پرسش و پاسخ تربیت کودک و نوجوان؛ حسین دهنوی